De afgelopen twee jaar hebben zwaar gewogen op de werknemers. Naast de tol die rouw, angst en zorgen als reactie op de pandemie hebben geëist, hebben werknemers een evenwicht moeten vinden tussen de terugkeer naar een radicaal andere werkomgeving en de verwachting dat ze het productiviteitsniveau van vóór de pandemie kunnen behouden (en in sommige gevallen een hogere productiviteit vereist). door een verjongde markt).
De meest veerkrachtige werknemers hebben positief gereageerd, terwijl anderen last hebben van vermoeidheid en angst in verband met de stijgende kosten van levensonderhoud naast isolatie als gevolg van hybride of telewerkregelingen. Het resultaat is een grote variatie in de geestelijke gezondheid van werknemers, verergerd door minder facetime tussen managers en hun teams.
Nu we 2023 ingaan, geconfronteerd met een onzekere economie, zullen de stressfactoren die werknemers het meest treffen waarschijnlijk niet veranderen. Het creëren van open lijnen van persoonlijke communicatie met uw personeel is een manier om de geestelijke gezondheid van werknemers te ondersteunen en tegelijkertijd uzelf te positioneren om hun verwachtingen van de rol die u in hun leven zult spelen beter te begrijpen. Het kunnen starten en onderhouden van effectieve gesprekken zal een sleutelrol spelen in uw strategie voor werknemersbetrokkenheid – en dat begint bij uw eerstelijnsmanagers.
Rustig stoppen is dit jaar een trend geworden. Het is wanneer een werknemer niet meer betrokken raakt bij het werk en ermee wegkomt, aangezien de meesten van ons niet langer vijf dagen per week op kantoor zijn. De oplossing is eenvoudig: ga in gesprek met uw medewerkers.
Managers zijn zo gewend geraakt aan het uitbesteden van de emotionele componenten van de relatie tussen werkgever en werknemer, hetzij door ze te verpanden aan andere afdelingen (afdelingen personeelszaken of werknemersbetrokkenheid) of door uitbestede diensten binnen het secundaire arbeidsvoorwaardenprogramma van een organisatie (hulpprogramma’s voor werknemers of welzijnsprogramma’s). – dat ze vaak niet zeker weten hoe of wanneer ze naar iemands welzijn moeten vragen. Voor deze mensenleiders kan het als een schok komen om te horen dat het het beste en gemakkelijkste is om het gewoon te vragen.
De eerste stap naar een betere betrokkenheid van uw werknemers en het herkennen van hun behoeften is door een gesprek te voeren. Op managerniveau moet iemand deze gesprekken minstens wekelijks faciliteren. Stel uw werknemer vragen over zijn leven buiten het werk. Noteer hun antwoorden en onthoud de details (houd desnoods een spreadsheet bij van wie wie is in het gezin). Nadat een lijn van persoonlijke communicatie tot stand is gebracht, kunt u hun zorgen van geval tot geval aanpakken.
Persoonlijke vragen stellen aan medewerkers is onbekend terrein. In de loop der jaren heeft de bedrijfscultuur muren opgetrokken tussen werk en privé, en de twee ontmoeten elkaar zelden, behalve wanneer we lippendienst hebben bewezen aan de balans tussen werk en privéleven door middel van tijdmanagementpraktijken. De tijden zijn echter veranderd.
Werknemers weten dat ze opties hebben en heroverwegen hun prioriteiten. Iets wat we nu vaak horen is: “Mijn tijd is belangrijk voor mij.” Werkplekken hebben zich hier nog niet echt op gericht. We hebben het nog niet gehad over het vieren van iemands leven buiten het werk. Maar werknemers vinden dit wel belangrijk en merken het ook als een werkgever belang heeft bij hun welzijn.
Hoewel we niet willen dat managers therapeuten zijn, moeten we ze wel in staat stellen beter om te gaan met de emotionele inhoud van collega’s. We kunnen dit doen door sterkere trainingsprogramma’s voor people leaders (workshops) en door verantwoording af te dwingen door middel van functioneringsgesprekken. Een voorbeeldvraag: Hoe gaat u om met de emotionele inhoud van uw collega’s?
BLIJF FLEXIBILITEIT BIEDEN
We weten dat werknemers op elk moment de werkplek kunnen verlaten. The Great Resignation, dat eigenlijk meer een grote herschikking bleek te zijn, herinnert ons eraan dat factoren als verplichte werkuren en locatie onaantrekkelijke en onnodige stressoren kunnen zijn voor werknemers.